Dzielny Despero

Despero Tilling urodził się na zamku, ale już od wczesnego dzieciństwa różni się od mysich współbraci. Ma nad wymiar wielkie uszy, łagodne, pełne wiary oczy i nieustraszone serce. Zamiast obgryzać książki woli je czytać, kocha muzykę i fascynujące historie.
Wrodzona odwaga, optymistyczne nastawienie i ciekawość świata sprawiają, że Despero nie jest akceptowany przez mysi ród. Jedyną przyjaciółkę znajduje w mieszkającej na zamku księżniczce, która tak jak on, jest marzycielką. Pewnego dnia Despero spotyka w lochach pod zamkiem szczura Rescuro i zaprzyjaźnia się z nim. Kiedy niedługo potem księżniczka Pea zostaje porwana, Despero odkrywa, że tylko on może ją uratować, a do tego ocalić Królestwo Dor. Kate DiCamillo napisała powieść "The Tale of Despereaux" w 2003 roku. Wkrótce książka stała się klasyczną pozycją literatury dziecięcej. Dostała się na szczyt listy bestsellerów "The New York Timesa", gdzie utrzymywała się przez 96 tygodni. W tym czasie w Stanach Zjednoczonych sprzedano prawie dwa miliony jej egzemplarzy. Prawa do ekranizacji kupił Gary Ross, który we współpracy z Willem McRobbem i Chrisem Viscardim napisał scenariusz. Ross rozpoczynał karierę jako współautor story do filmu "Big", w którym zagrał Tom Hanks. Obraz przyniósł Rossowi pierwszą nominację do Nagrody Akademii®. Drugą otrzymał za scenariusz do przebojowej komedii politycznej "Dave". W 1998 roku Ross zadebiutował jako reżyser, kręcąc ambitny, doceniony przez widzów i krytykę film "Miasteczko Pleasantville", zaś w 2003 roku powstał wyreżyserowany przez Rossa na podstawie jego własnego scenariusza obraz "Niepokonany Seabiscuit", nominowany do Oscara® aż w siedmiu kategoriach. Ross i jego żona Allison Thomas (współproducenta "Dzielnego Despero"), oceniając wartość książki DiCamillo, podkreślają, że znakomicie akcentuje ona godność jednostki. W przedstawionej historii nie ma też zdecydowanie "czarnych charakterów" i choć niektóre postacie krzywdzą innych, to w każdym przypadku następuje odkupienie i przebaczenie. Twórcy adaptacji postanowili zachować wymowę literackiego pierwowzoru. Filmowa wersja "Dzielnego Despero" niesie przesłanie o sile nadziei i przebaczenia, a jednocześnie przypomina prostą prawdę o możliwości zmieniania świata. Na uwagę zasługują interesujący bohaterowie, ciekawie skonstruowane wątki poboczne oraz sposób opowiadania i nastrój historii. Mówi się dużo o przyjaźni, potrzebie niesienia pomocy innym i o tym, że nigdy nie można tracić nadziei na realizację marzeń. Fabuła jest wielowątkowa i podejmuje różne problemy, w tym te przeważnie pomijane w filmach animowanych. Tymczasem w "Dzielnym Despero" śmierć, żal czy smutek po utracie kogoś bliskiego przedstawione są jako coś naturalnego, bez mistycyzmu.

Reżyserię filmu powierzono ROBERTOWI STEVENHAGENOWI, dla którego był to debiut reżyserski i SAMOWI FELLOWI, który ma na koncie m.in. znanych wodzom CANAL+ "Wpuszczonych w kanał", nominowanych w 2007 roku do nagrody BAFTA w kategorii najlepszy film animowany. "Dzielny Despero" był natomiast nominowany m.in. do Annie Awards za reżyserię, muzykę (William Ross) i scenografię (Evgeni Tomov).