Żeby nie było śladów

Grzegorz Przemyk umiera na skutek ciężkiego pobicia przez funkcjonariuszy milicji. Komunistyczny reżim usiłuje obarczyć winą pracowników pogotowia.

Rok 1983. Choć w całej Polsce według oficjalnych komunikatów został zawieszony stan wojenny, nic nie wskazuje na to, że aktualni przywódcy zamierzają przestać korzystać z ich nieludzkich praktyk. I tak też 12 maja tego samego roku, syn opozycyjnej poetki Barbary Sadowskiej, Grzegorz Przemyk zostaje zatrzymany i ciężko pobity przez patrol milicyjny. Młody chłopak umiera w męczarniach przez dwa dni a jedynym świadkiem tych wydarzeń jest jeden z jego bliskich kolegów, Jurek Popiel. Zdobywca Srebrnych Lwów w Gdyni, zaproszony do konkursu głównego Festiwalu w Wenecii, Polski kandydat do Oscara.